Kourd Gallery | THALASSA

I dont know if Thomas is a “Maudit”…

Text by Ira Papapostolou about the opening of the painting series “THALASSA”.

“I do not know if Thomas Tournavitis is a “Maudit”, as is being written in the catalog by Manolis Petalas, that accompanies the exhibition at Kourd Gallery. What I do know is, that Thomas Tournavits is a very good painter, with a rich curriculum and well-traveled. Thomas has occupied the people, the mind and their emotions, so he can reflect it on the canvas with exceptional ease. He is coming from Piraeus. He has lived close to the sea by knowing extremely well the variety of people. My favorite paintings of him are “Captain”, “Skippers” and “Fisherman”. Life in the port, with the vastness sea and different social patterns, can be found on his canvas. Ships, boats, dolphins, are there to indicate the status of the people who stand in front of them. But what seems to be more interested to him in his paintings, is the soul of these people. Children perhaps symbolize the innocence that characterizes them. People, simple become prisoners of their social “class”, people are assigned “deformed” in order to express the feelings and special inner artist himself. A peculiar expressionism in a special exhibition that runs run until November 6.”

Translation

“Δεν ξέρω αν ο Θωμάς Τουρναβίτης είναι ένας “Maudit” όπως ισχυρίζεται ο Μανώλης Πεταλάς στον κατάλογο που συνοδεύει την έκθεση στη γκαλερί Kourd, αυτό που ξέρω είναι ότι είναι ένας πολύ καλός ζωγράφος. Με ένα πλούσιο βιογραφικό και πολυταξιδεμένος, ο Θωμάς έχει καταλάβει τους ανθρώπους, το μυαλό και το συναίσθημά τους, και μπορεί και τους αποτυπώνει στον καμβά με εξαιρετική ευχέρεια. Πειραιώτης ο ίδιος, έχει ζήσει από κοντά τη θάλασσα αλλά και όσους τη γνωρίζουν καλά, με αποτέλεσμα να ξέρει και να τους απεικονίζει: εξαιρετικά τα έργα του “Καπετάνιος”, “Skippers” και “Ψαράς”. Η ζωή στο λιμάνι, με την απεραντοσύνη που εκφράζει η θάλασσα, αλλά και με τα διαφορετικά κοινωνικά πρότυπα που γεννά, βρίσκονται στον καμβά του. Τα πλοία, τα καϊκια, τα δελφίνια, βρίσκονται εκεί για να δηλώσουν τη ιδιότητα των ανθρώπων που στέκονται μπροστά τους. Αυτό όμως που μοιάζει να ενδιαφέρει περισσότερο τον ζωγράφο είναι η ψυχή αυτών των ανθρώπων, με τα παιδιά να συμβολίζουν ίσως την αθωότητα που τους χαρακτηρίζει. Με μία απλότητα αλλά και δέσμιοι της κοινωνικής τους “τάξης”, οι άνθρωποι αυτοί αποδίδονται “παραμορφωμένοι” με σκοπό να εκφράσουν τα συναισθήματα και την ιδιαίτερη εσωτερική του καλλιτέχνη. Ένας ιδιόρυθμος εξπρεσσιονισμός σε μία ιδιαίτερη έκθεση που θα διαρκέσει μέχρι τις 6 Νοεμβρίου.”

(The original article:http://www.art22.gr/%CE%B8%CF%89%CE%BC%CE%AC%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BD%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B8%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B1/)

Thank you Ira P. Papapostolou