Paris

Nιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη…

11 Ιουνίου 2016, Σάββατο 18:30μμ.

( ‘Ενα κείμενο του “ΕΛΕΝΗ” για τη THALASSA© στο Παρίσι)

Θυμάμαι τώρα.

Μέρες πριν κάποιο αεροπλάνο φέρνει τη δουλειά σε μία Γαλλία, σε ένα Παρίσι, μέσα σε κάποιο δρομάκι στο βιβλιοπωλείο Desmos.

Εδώ θα σταθούν για λίγο μόνο ο Άγιος Γεώργιος , η Μαντόνα, ο καπετάνιος και μαζί μ’ αυτούς ο Θωμάς και όλοι εμείς. Εδώ.

Πλεονεκτώ στο ότι μπορώ να δω από πίσω αυτή τη πορεία. Δεν το προτείνω. Θέλει υπομονή και επιμονή να βαδίζεις τούτο το δρόμο και προκαλεί ιλίγγους το απότομο σκαμπανέβασμα στο κόσμο ενός καλλιτέχνη. Τώρα, διακρίνω τον εγωισμό του Θωμά για τη πλήρη και καθαρά ατομική ευθύνη του να διαικπαιραιώνει το στήσιμο με κάθε λεπτομέρεια και πάσα ακρίβεια.

Μυαλό καθαρό και εύστροφο. Χέρια που πιάνουν δυνατά και με σεβασμό. Μάτια ειλικρινή. Σωπαίνει τώρα. Κάνει τη δουλειά του. Να τελειώσει, να ολοκληρώσει ότι έχει αναλάβει.

Ο χώρος μικρός και λευκός, αλλάζει σύντομα. Θα πάρει χρώμα, μυρωδιά ξύλου, αλάτι, ταυτότητα, αποτυπώνοντας αυτή τη γλώσσα που μιλά ο Θωμάς, αλλά και ότι τον πονά, τον γαληνεύει ή του δίνει αυτό το παιδικό αυθορμητισμό του να φτύνει στη κυριολεξία ότι βήμα- βήμα τον έφερε ως εδώ, σε ότι θα τον πάει παραπέρα .

Έτσι είναι ο Θωμάς τραχύς, ετοιμόλογος. Θα στα πει όλα ως έχουν ακόμα και αν θελήσεις να κλείσει τα αυτιά σου, εκείνος δε θα πάψει ποτέ να μιλά για τα πιστεύω του. Γιατί δεν μπορεί , δεν έχει το δικαίωμα τώρα πια για λεπτότητες.

Δυο μέρες πέρασαν που η μυρωδιά του σπιτιού φιλοξενείται σ’ αυτό το μικρό και απόλυτο γραφικό βιβλιοπωλείο του Δεσμού. Πρόσωπα άγνωστα θα μπουν, θα κοιταχτούν με το ψαρά, το δοκιμαστή και τη θάλασσα. Μωρό να πω τι είπαν. Άλλωστε δεν είμαι εδώ για την ανάλυση των συναισθηματικών τους περιπτύξεων. Οι αλήθειες των ανθρώπων φαίνονται μόνο στα μάτια. Αν πάρεις ποτέ το δικαίωμα να τα κοιτάς στα μάτια για ώρες θα καταλάβεις. Όπως κατάλαβα κι εγώ εκείνο το βράδυ παρατηρώντας κρυφά να κοιτάζουν και να ζωγραφίζου πάλι και πάλι τους πίνακες και να τους ποθούν ή να τους μισούν δημιουργώντας τον δικό τους ξεχωριστό δεσμό με το Θωμά. Τα κατάφερε. Όπως πάντα.

Η διαφορετικότητα της θάλασσας, ο στρατηγός με τον λαό, το κόκκινο το παιδί αλλά και οι ακανόνιστες γραμμές φανερώνουν την ερωτική σχέση του Θωμά με τη τέχνη. Γεννούν το γνήσιο, το παρθένο για να το χαρίσουν στον άνθρωπο.

Σπάνιο, σχεδόν ανύπαρκτο στις μέρες μας, θα πω και θα σταματήσω τις

φιοριτούρες, στο χώρο αυτό της ζωγραφικής ο καλλιτέχνης να φορά τις παρωπίδες του και φορτισμένος με όλη τη ψυχική δύναμη να υπερακοντίζει όλα τα εμπόδια δημιουργώντας το άριστο σε συνεργασία με τη τέχνη, μόνο και μόνο για τον άνθρωπο.

Απόδειξη πως ακόμα υπάρχουν άνθρωποι.

Παράδειγμα για τις γενιές του τώρα, για όσες θα έρθουν αύριο.

ΕΛΕΝΗ

O ζωγράφος σημειώνει και ευχαριστεί αυτοπροσώπως…

Nιώθω… θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικός τους Γιάννη, Francoise και Clio Μαυροειδάκος για την οικογενειακή και εξαίσια φιλοξενία στη Galerie «Δεσμός», το Art22, τους Γιάννη και Εύα Τζιμούρτα, για τη φωτιά που άναψαν στη THALASSA© και την τονική αρτηρία που άνοιξαν στη ζωγραφική μου σειρά στο Παρίσι, την Ελληνική Πρεσβεία που με τίμησε στα εγκαίνια με την παρουσία τηs, το Πρέσβη της Unesco Γιώργο Βέη για τη παρουσία και τα θερμά σχόλια, την Ήρα Παπαποστόλου για τη συνεχή της γραφή και σκέψη, το Σταύρο Κιβωτίδη για τη πνευματική στήριξη, τους Άκη Πότσιο, Σεμπάστιαν Ταρζέντη, Χρήστο Αρκομάνη, Αννίτα Πατσουράκη, Δημήτρη Κολοκύθα, Ζέτα Τζιώτη για τη συνεχή πίστη στο έργο μου, τον έντυπο και διαδικτυακό τύπο, την εφημερίδα “Η Αξία” για τα εξώφυλλα αφιερώματα, την ΕΡΤ και το μεταδεύτερο πρόγραμμα για τις Live παρουσιάσειs, όλους όσους εβαλαν ενα τουβλακι για τη επιτυχία τηs THALASSA© στο Παρίσι.

σας ευχαριστώ εγκάρδια!!

T T